Περί μητρότητας και δανεικών ωαρίων

Από τις αρχές του 1970 όπου και εκτελέστηκε ο πρώτος κύκλος εξωσωματικής γονιμοποίησης έχει παρέλθει αρκετός χρόνος και έχουν εδραιωθεί πολλές δυνατότητες για τα υπογόνιμα ζευγάρια. Τότε που η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή ήταν στα σπάργανα οι ανεξήγητες και πολλαπλές αποτυχημένες προσπάθειες δεν είχαν λύση.

Στις μέρες μας οι επιστήμονες κατάφεραν να αποσαφηνίσουν τα αίτια των αρνητικών αποτελεσμάτων όταν και όπου ακολουθούνται όλα τα σωστά και ενδεδειγμένα βήματα ενός κύκλου διέγερσης ωοθηκών. Είναι οι ίδιες οι ωοθήκες που αδυνατούν να ανταποκριθούν στις ιδανικές για την επίτευξη μιας υγιούς κύησης αποδόσεις.

Όπου υπάρχει αυτή η πτωχή ανταπόκριση από πλευράς ωοθηκών, όπου εξαντλούνται όλα τα περιθώρια παρέμβασης και ορμονολογικής προετοιμασίας τότε η ύστατη λύση για τον τελικό σκοπό είναι ο δανεισμός γεννητικού κυττάρου από δότρια γυναίκα μικρότερης ηλικίας.

Μπορεί να θεωρείται ταμπού για τις γυναίκες λήπτριες διότι το γεννητικό μας κύτταρο φέρει όλες τις γεννητικές προσμίξεις των προηγούμενων γενεών μας και με τον δανεισμό ενός τόσο σημαντικού κυττάρου το νεογνό που θα προκύψει προφανώς δεν θα έχει κανένα από τα οικεία χαρακτηριστικά. Στον αντίποδα όμως αποτελεί μονόδρομο όταν έχουν εξαντληθεί τα φυσικά αποθέματα των ωοθηκών λόγω προχωρημένες ηλικίας όπως επίσης και στην περίπτωση ενός κληρονομούμενου νοσήματος.

Η επιστήμη συνεχώς προχωρά και προσπαθεί να δώσει λύσεις με το λιγότερο ηθικό και ψυχολογικό κόστος για τις γυναίκες που για διάφορους λόγους αντιμετωπίζουν αυτή την μορφή αδυναμίας.

Η χρήση του πυρήνα του ωαρίου σε περιβάλλον κυτταροπλάσματος από δανεικό ωάριο είναι η πρώτη προσπάθεια να συνδυαστούν τα οφέλη ενός νεαρού ωαρίου με τους κωδικούς του DNA της γυναίκας που επιθυμεί την κύηση. Η εξέλιξη αυτή αν μπορέσει να εφαρμοστεί στην καθημερινή πράξη των μονάδων υποβοηθούμενης αναπαραγωγής θα φέρει την επανάσταση στην διατήρηση της γονιμότητας των γυναικών παρακάμπτοντας τον παράγοντα ηλικία.

Ένα δεύτερο θετικό στοιχείο είναι ότι ήδη ερευνητική ομάδα από την Ισπανία απέδειξε πως μέσα στο ενδομητρικό περιβάλλον κυκλοφορούντα τμήματα από το DNA της λήπτριας, διαπερνούν το έμβρυο και το τροφοδοτούν και αυτά με δικά της χαρακτηριστικά. Επομένως η μητέρα που θα δεχτεί το κύημα συμβάλλει και η ίδια στο φαινοτυπικό αποτέλεσμα του νέου ανθρώπου που θα γεννηθεί.

Μπορεί οι λύσεις να μην φαντάζουν στην σκέψη μιας γυναίκας ως ιδανικές όταν έρθει αντιμέτωπη με την ωοθηκική της ανεπάρκεια, μπορούν όμως κάλλιστα να την καθησυχάσουν και να την καθοδηγήσουν έτσι ώστε να λάβει την μέγιστη απόφαση της ζωής της. Την απόκτηση ενός υγιούς παιδιού όπου το γεννητικό του αποτύπωμα να διαφέρει από το προσωπικό της αλλά το περιβάλλον στο οποίο θα αναπτυχθεί και θα επηρεαστεί τα μάλα θα είναι το ατομικά δικό της.

Για επίλογο θα αφήσω μια δική μου ρήση που την έχω διαπιστώσει στα τόσα χρόνια ενασχόλησης μου με την κύηση και την μητρότητα.

«Μητέρα του παιδιού είναι αυτή που θα το γεννήσει, θα το ταΐσει και θα το φροντίσει με τα δικά της χέρια, το δικό της σώμα και την δική της στοργή»

Κυριακή Μαντζακίδου, Mαία